Christian Boer gooide alle typografie regels en standaarden overboord bij het ontwerp van het lettertype. Het resultaat? Unieke en duidelijk te herkennen letters. Minder verwarring en frustratie, meer leesgemak. Meer oefening, minder leesproblemen. Een opwaartse spiraal.
Het zwaartepunt van de letters ligt laag. De letters krijgen een duidelijke basislijn en er wordt voorkomen dat de letters ondersteboven worden gedraaid.
Als letters op elkaar lijken door ze te draaien wisselen of spiegelen dan wordt de vorm aangepast zodat ze niet meer op elkaar passen.
Ook de afstand tussen letters en woorden is vergroot. Hierdoor ontstaat er meer rust tijdens het lezen in het lettertype Dyslexie font wat het crowding-effect tegen gaat.
Letters met stokken en staarten zijn langer gemaakt, waardoor de letters minder snel verwisseld worden.
Leestekens en hoofdletters zijn vetter gemaakt. Het wordt zo duidelijker waar een onderbreking staat en waar de zin eindigt.
Sommige letters zijn schuiner neergezet. Zo zijn de verschillende letters gemakkelijker te onderscheiden.
De openingen van de Dyslexie font letters zijn vergroot. Hierdoor worden de letters sneller herkend aan hun vorm.
Letters die op elkaar lijken, hebben verschillende hoogtes gekregen. Zo heeft iedere Dyslexie font letter een eigen karakter en worden ze minder snel met elkaar verwisseld.
De hoogte van de letters is vergroot, maar de breedte niet. Dit geeft de Dyslexie font letter ‘lucht’ en vergroot de herkenbaarheid van de afzonderlijke letters.
